Kayboldun dünyanın bir yerlerinde. Evrenin gizemlerine karıştın yapacak bir şey yok. Yok, oldun ortadan. Haber gelmiyor senden. Sesin zaten soldu uzaklardan fısıltı oldu. Kaldım karanlık yalnızlıklarda. Her gecenin bir sabahı olur, yağan yağmurdan sonra çiçekler bir başka kokar, toprak yeniden coşar. Benimde yeni sabahlarım olacak, daha vakit var. Doğacak gene güneşim seni unutacağım. Kimleri unutmadım? Sen de kalmayacaksın. Şaşıracaksın nasıl gittiğime inanamayacaksın. Avunamayacaksın bensiz sabahlarda, sana bir umut bile bırakmayacağım. Güneşe yeniden dokunacağım,sensiz günlerde yaşayacağım. Yeniden gülmenin zevkini arayacağım. Günlerimi güneşe açacağım. İçimde kıpırdayan umut benden yana olacak, dudağımda ki gülümseme yerinde duracak.
Gittiğin yerde karanlıklar bekliyor seni. Loş yalnızlıklar geçecek yüreğinden. Daha daha kaybolacaksın. Asla tam olmayacak, benim yerime sen arayacaksın. Güneş benim üzerime doğacak. Karanlıklar sana kalacak. Sen öbür yarım hüzünlerimi bırakıyorum sana. Sonuçsuz aramalar kalsın aklında. Bensiz sabahlar kucaklayacak artık seni. Aramanın ne demek olduğunu anlayacaksın. Anlamsız aşklarda kavrulacak, her yerde bana dokunacaksın. Baktığın denizler benden olacak. Tattığın dudaklar yakacak tenini. Anlamadığın boşluk büyüyecek, gözlerine hüzün kilitlenecek.
Ben güneşli sabahlarda bekleyeceğim. Elbet bulacaksın yolları. Önce düş, parçalan sonra döneceksin geri. Bıraktığın yerde arama, ben gideli çok oldu. Sonuçsuz anlatışlarda kaybol. Güvensizliklerde yaşa hayatınca. Boş aşklar büyütsün yüreğin, ne kadar yalnızsın aslında. Geçtiğim yollardan geç önce, beni sonra anla.
Bu suskunluk yormayacak artık, loş hayatlar üzmeyecek, mor günlerde yanacak kalbim.
Güneş benimle gelecek. Sen aramaya başla. Belki yetişirsin oyunun sonuna.
Masal diye anlatırız kâinatın sonunda.
NURAY HAROZ BOLAK
