Bir zamanlar Türkiye’de “öğrenci kenti” denilince ilk akla gelen şehirlerden biriydi Eskişehir. Gençliğin enerjisiyle yaşayan sokaklar, sabahlara kadar dolup taşan kafeler, bisikletle sınavlara yetişen öğrenciler… Ama artık tablo çok farklı.
2025 yılı Türkiye Üniversite Memnuniyet Araştırması (TÜMA) açıklandı. Veriler hem düşündürücü hem de utanç verici. Eskişehir’in üç üniversitesinden hiçbiri ilk 50’ye bile giremedi.
· Anadolu Üniversitesi 52. sıraya geriledi.
· Eskişehir Teknik Üniversitesi 64. sıraya düşmüş.
· Osmangazi Üniversitesi ise tam 145. sırada. Listenin dibinde.
Bir kent, üç üniversite. Üçü de düşüşte. Sadece sıralamalarda değil, öğrencilerin memnuniyet düzeyinde de alarm zilleri çalıyor. Öğrenim deneyimi, yerleşke yaşamı, akademik destek, kişisel gelişim… Hiçbir alanda ilk 10’na giren üniversitemiz yok. Dahası, Osmangazi Üniversitesi, ülke genelinde memnuniyet düzeyi en düşük 10 üniversiteden biri olarak listelenmiş durumda.
Eskişehir akademisi’nde ne oluyor?
Bu soruyu artık yüksek sesle sormak gerekiyor. Yönetimler mi vizyonsuz? Akademik kadrolar mı tükenmişlik içinde? Yatırımlar mı durdu? Yoksa üniversiteler, öğrencileri sadece kayıt defterindeki birer numara olarak mı görüyor?
Anadolu Üniversitesi, bir zamanlar açıköğretimle Türkiye’ye yön veren bir devdi. Teknik Üniversite, mühendislikte bir marka olma hayalleri kuruyordu. Osmangazi Üniversitesi, şehrin geçmişle bağ kuran kurumu olarak güçlü bir akademik kadroya sahipti. Ne oldu da bu kurumlar vasatın bile altına savruldu?
Kent sessiz, akademi suskun
Kentte kimse bu çöküşü konuşmuyor. Oysa “öğrenci memnun değilse”, o şehirde ne gençlik kalır ne gelecek. Eskişehir’in en büyük gücü olan genç nüfus, başka kentlerin cazibesine kapılıyor. Sadece diplomaya değil, iyi yaşama, gelişime ve saygıya ihtiyaçları var.
Bu sessizlik bozulmalı.
Üniversiteler tekrar ayağa kalkmalı. Yönetimler hesap vermeli. Şehir, gençliğe sahip çıkmalı. Yoksa Eskişehir, “bir zamanların öğrenci kenti” olarak sadece nostalji sayfalarında yer alacak.
Unutmayalım, üniversite sadece bina değildir. kampüslerin içinde yaşayan hayat belirler bir üniversitenin kalitesini.
Eskişehir, öğrenci dostu kimliğini kaybetme riskiyle karşı karşıya
Bu riski tersine çevirmek için geç kalınmadan harekete geçilmesi gerekiyor. Üniversiteler içine kapalı yapılar olmaktan çıkmalı, eleştiriye açık, şeffaf ve katılımcı bir yönetim anlayışı geliştirmeli. Aksi halde, öğrenci memnuniyetsizliği yalnızca bir istatistik değil, Eskişehir’in geleceğini doğrudan etkileyen bir kırılma noktası haline gelecek.
Eskişehir’in yeniden “öğrenci kenti” olmasını istiyorsak önce gerçeklerle yüzleşmeliyiz.
TÜMA 2025 Raporu bu yüzleşmeni belgesidir. Görene, anlayana.