Eskişehir’de 53 yıldır televizyon tamirciliği yapan Mehmet Demirel, yaşadığı ilçede nüfus azaldığı için onaracak televizyon bulamıyor. Eskişehir’in Mihalıççık ilçesinde yaşayan 80 yaşındaki Mehmet Demirel, 1969’dan beri radyo, teyp ve televizyon gibi elektronik eşyaların tamirini yapıyor. Yarım asırdır bu şekilde ekmek parasını kazanan Demirel, zamanla işlerinin azaldığını son yıllarda ise neredeyse hiç iş yapamadığını belirtti. Mehmet Demirel, tamirciliğe ilk başladığı dönemlerde yaşadığı ilçenin nüfus olarak kalabalık olduğunu ve bu yüzden de eskiden işlerinin çok iyi olduğundan bahsetti. İlçe çok fazla göç verdiği için eşyasını tamire getirecek kimsenin kalmadığını belirten Demirel, kendisinin gidecek bir yeri olmadığını anlattı. “Ben burayı bırakmadım” Gençlik yıllarında ilçeye geldiğini söyleyen Mehmet Demirel, buraya yerleştikten sonra tamirciliği öğrendiğini anlattı. İşe başladığı dönemde ilçenin ve çevre köylerin oldukça kalabalık olduğunu belirten Demirel, zamanla insan sayısının azaldığından bahsetti. Az nüfuslu ilçede kimsenin tamire ihtiyacı kalmadığını vurgulayan Demirel şöyle konuştu; “1969 senesinde bu kazaya çıktım. Kaza o zaman çok kalabalıktı, çok güzel bir nüfusu vardı. 5600 kazanın içinin nüfusu vardı ayrıca 82 köy de buraya bağlıydı. Kalabalık köylerimiz vardı 300-400 haneli, köyler tıklım tıklım doluydu. O tarihte bu işe başladım çok güzel iş vardı o tarihte. Radyo ve pikap, teyp diye geçerdi o zaman televizyonun ismi bile yoktu. İşte o tarihten bu tarihe sonradan dağıldık, Beylikova ayrıldı gitti, hanelerin bir kısmını götürdü gitti kendisiyle beraber. Buralar kobalt, krom madeni kapanır gibi bir döneme girdi bütün işçi dağıldı çıktı gitti. İşçi gitti millet arkasından gitti. Köyler tümüyle boşaldı. 60 haneli köyde 2 kişi kaldı. 350 haneli köyde 100 kişi kaldı. Ben burayı bırakmadım hiç iş de yok işte oturuyorum ama nereye gideyim. Emekliyim, kahveye gidemem, kahvede benim ayarımda insan yok” “Elini ayağını öperdim öyle bir ustam olsaydı” Mehmet Demirel, tamircilik işini kendi kendine uğraşarak öğrendiğini söylerken hiç ustası olmamasından dolayı isyanını dile getirdi. Yeni televizyonlar çıktıktan sonra işlerinin durma noktasına geldiğini anlatan Demirel, “Benim bir tek ustam yok. Bana bir harf gösterecek, şu tel şöyle lehimlenecek diyen bir ustam olmadı. Elini ayağını öperdim öyle bir ustam olsaydı. Gençler şimdi hazıra alışmış. Kart usulü çıktı sen de yaparsın. Kartınla beraber alırsın eğer az buçuk anlıyorsan. Şimdiki plazmalarda öyle, kartıyla beraber değiştir tamir oluyor. Burada ilgi kalmadı, şehir merkezinde de yok sanırım. Arada bir gelen olursa tanıdıklardan, eskilerden iş oluyor. Kartında falan ufak tefek bir yerinde bir şey varsa yapıveriyoruz” dedi.