Bir Eylül neşesi, fırtına gecesi
Ebeveynin telaşına sarmıştı seni
Kopmaya hazır sevinç tufanı gibi
Keskin bir duanın bereketiydin Ayşe.
El bebek gül bebek büyümedin
Zorluklarla hep belini bükeledin
Geleceğe umutla sarıldın hep
Gururuna toz kondurmadın Ayşe.
Okurmu-okumazmı derken babası
Aklını başından aldı birden başlık parası
Çocukluğuna aşı tutmuşken daha
16'sında Analığa karıştın Ayşe.
Bir töredir senelerdir yettide gitti
Abisi kardeşi en büyük yemini etti
Onları iflah, insaniyet kesmez
Kefenini kanınla boyadın Ayşe.
Kötü olan Ne talihtir ne de şans
Vermeyince yaradan bir tolerans
Ayşeler bitmez, böyle tükenmez
Doğmayınca eğitimden bir maraz.
*** (Çocuk Gelinlere adanmıştır.)
