Odamı anlatayım size
Girince kırık bir yalnızlık karşılar
İlerlersin, benim soğuk ama yatılmayan yatağımı görürsün
Rutubet kokusu ağır bir şekilde başına vurur
Ciddiyim benim odam insanlara en uzak diyardır
Sonra uzun bir sessizlik başlar
Aslında bu terk edilmişlere en güzel şarkıdır
Biraz etrafa bakarsan, kitaplarımı görürsün
Kimse de ya da bir yalancı da göremeyeceğin kadar fazla
Şaşırma ben yalnız ve kimsesiz büyüdüm
Onlarda olmasaydı belki de şimdiye kadar ölürdüm
İnanın bana benim penceremden bakmak zordur hayata
Hayatta zordur zaten, her zaman ikinci el olmalı hayaller
Bana ve odamın rengi atmış duvarlarına benzemeli sevgiler
Bir araba kadar değeri olmamalı yaşamak için umutların
Ve ben asla kendi köşeme çekilip ölümü beklemedim, unutmayın
