Biraz nostalji yapalım.
Oldukça eskiden bayram günleri günlük gazeteler çıkmaz, yerine kentlerdeki Gazeteciler Cemiyetleri’nin yayınladığı Bayram Gazeteleri çıkardı.
İnsanların evlerinde Bayram Gazeteleri yerine alırdı.
Bu hem yaygın hem de yerel basın için geçerliydi.
İstanbul’da çıkan Bayram gazeteleri bir ara Anadolu’nun kentlerine de yayılmaya çalıştı ama en azından Eskişehir’e bu gazeteleri sokmamak için yasal çerçevede mücadele vermiş ve başarılı olmuştuk.
Çünkü Eskişehir Gazeteciler Cemiyeti’nin yayınladığı Bayram gazeteleri Eskişehir halkının beğenisine sunuluyordu.
Daha sonra “Sabah” gazetesinin aldığı bir karar, büyük kentlerde de Anadolu’nun birçok kentinde de Bayram gazetelerinin sonu oldu.
Neydi bu karar.
O zamana kadar bayram günlerinde yayınlanmayan İstanbul gazeteleri, Sabah’ın bayram günlerinde de yayınlanma kararıyla çıkmaya başladılar.
Bu karardan sonra Anadolu’daki bir çok kentte Bayram gazeteleri yayınlanmamaya başladı, nedeni ise İstanbul gazetelerinin yayınlanıp bayilerde yerini almasıydı.
Bayram gazeteleri uzun süre yayınlanamadı. Bu da Gazeteciler Cemiyetleri’nin ve dolayısıyla o cemiyetlere üye gazetecilerin mağdur olmasına neden oldu.
Çünkü Cemiyetlerin en önemli gelir kaynaklarının başında Bayram gazeteleri geliyordu.
 *                    *                         *
Bu süreç içersinde yaygın basın dediğimiz İstanbul gazeteleri giderek kabuk değiştirdi, gazeteler, gazeteci patronlardan, büyük iş adamlarına geçmeye başladı.
Günümüzde artık gazeteci patronların sahip olduğu gazete neredeyse kalmadı. Cumhuriyet Gazetesi bu sürede direndi, halen de direnmeye çalışıyor. Ancak son 5 yılda yeni gazeteler yayınlanmaya başladı, bunlar gazeteci patronlar tarafından yayınlanan, hükümetlerle göbek bağı olmayan gazetelerdi, onların da giderek tiraj aldıklarını görüyoruz.
Bu arada yerel basının önemi de giderek anlaşılmaya ve artmaya başladı. Büyük kentlerde pek yerel basın yoktur ama başta Bursa, Eskişehir, Kocaeli, Trabzon, Antalya, Konya daha saymak mümkün gibi illerde yerel basının kalitesi de artmaya başladı.
İnsanlar yerel gazetelerine daha fazla sahip çıkmaya başladı.
Bu konuda Eskişehir diğer illere oranla biraz daha şanslı olarak görüyorum. Çünkü bayi satışı olan, okunan gazeteleri mevcut.
Eskişehir’de de bazı sıkıntılar yok mu?
Elbette var, ama zaman içerisinde bunlar da giderilecektir, çünkü Eskişehir’in 100 yılı aşkın bir yerel basın kültürü vardır.
*              *                 *
2013 yılı mayıs ayı sonunda Taksim Gezi parkı direnişi başladı. Birkaç ağacın kurtarılması adına başlayan bu gösteriler ve direnişler bir anda ve inanılmaz bir şekilde Türkiye’nin dört bir yanına yayılmaya ve giderek büyümeye başladı. Türkiye Haziran ayını Gezi Parkı direnişleriyle geçirdi.
Direnişçilere çok büyük polis şiddeti uygulandı, bu olaylarda biri de Eskişehir’de olmak üzere 5 insan hayatını kaybetti, bir de polis memuru kaza sonucu hayatını kaybetti. Onlarca insan sakat kaldı, yüzlerce insan yaralandı, halen yoğun bakımlarda yaşam mücadelesi verenler var.
Taksim Gezi Parkı olayları Türkiye’de bir şeylerin başlangıcı oldu.
Bu olaylar medya için de önemli bir süreçti ve maalesef yaygın medya hiç de olumlu bir görüntü veremedi.
Birkaç televizyon ve gazete dışında medya kuruluşları bu olayları görmediler, görmek istemediler.
Yaygın medya bu konuda sınıfta kalmıştı. Bazı gazeteler ve televizyonlar vatandaşlar tarafından protesto edildi. Bu protestolar, medya patronlarının diğer işlerine de yansıdı.
Yaygın medyada görev yapan anlı-şanlı gazetecilerin de aralarında bulunduğu insanlar, öyle ya da böyle Gezi parkı olaylarına destek verdikleri gerekçesiyle işlerinden oldular.
Bu olaylarda yerel medya, gazeteleriyle, televizyonlarıyla kenti kentlerindeki olayları ve İstanbul’dan yayılıp gelişen olayları okurlarına ve izleyicilerine aktarmaya çalıştı.
Yerel medya, yaygın medyadan daha yürekli çıktı bu konuda.
Yaygın gazeteler oldukça önemli şekilde tiraj kaybettiler, televizyonlar artık eskisi gibi izlenmemeye başladı.
Yaygın medyanın şu anki hali malum. Yerel medya ise halen okurlarını tarafsız bir şekilde bilgilendirmeye çalışıyor, eksiklikleri var ama onlarda giderilir diye umuyorum.
İşte yaygın medya, işte yerel medya.
Tercih sizlerin.