Ağlayan birini gördüğümde, çok üzülürüm ama bir taraftan da onun için sevinirim. Neden mİ?
Henüz nasır tutmamıştır kalbi,arınırken içindeki yaralardan ,çamurdan gözyaşları temizler kalbi.
''Kalp ağlamazsa gözyaşı da akmaz''derler. Katılaşmamışsa kalp,hala varsa duygular ,gözyaşları yerinde durmaz.
Gülmek ve ağlamak birbirinden ayrılmaz bir ikilidir aslında.Ne kadar zıt gibi dursa da birbirine ,siyah ve beyaz gibi,gece ve gündüz gibi tamamlar birbirini.Ağlayabilen bir kişi gülmenin kıymetini de o derece de anlar.
Üzülebiliyorsa ,sevmeyi de çok iyi bilir üzüldüğü derecede kaynar kalbi.
Gülmek, kahkaha atmak bizi nasıl da havalara uçurur, bir o kadar özgür hissederiz kendimizi. Gülebildikçe mutlu olur kanatlarımızı açabildiğimiz kadar açarız.Ağlamak da özgür bırakır bizi.
Ağlamak acizlik,çaresizlik ,güçsüzlük değildir. Tam aksine gülmeyi becerebilen bir kalbin içinde hiç bitmeyecek sevgi çeşmesinin damlalarıdır,güçlü ve cesaret sahibi yürekli insanların harcıdır ağlamak.Bilirsin ki her gözyaşının ardında mutlak bir kahkaha vardır, her gecenin sabahında ışığı görebileceğimizi bildiğimiz gibi.
Hayat yolu hep düz gitmez,bazen küçük çakıl taşları takılır ayağımıza ,üstüne basar geçeriz. Bazen koskaca kayalar dikilir karşımıza, tırmanıp aşmak zorunda kalırız,güçlü adımlarımızla,tırnaklarımızla.Aciz görünmemek için gözyaşlarımızı tutmamalıyız içimizde,katılaşmamalı yüreklerimiz kayaları aşamaya çalışırken. Bir nefes alıp derinden ,hüngür hüngür ağlayabilmeliyiz, yola gülerek devam edebilmek için,yeniden başlayabilmek için..
Bırakın aksın gözyaşları kalbinizden aksın özgürce,ağlayabilen gözler, sevgiyi hisseden kalplerin sahibidir!!!...
Yasemin Turhan
