Söyleşi: Sevim Şahin Kaynak: Manşet Gazetesi Tarihi Odunpazarı evlerinin arasında yer alan Turuncu Kadın Kooperatifi’ni ziyaret ettik. Kooperatif Yönetim Kurulu Başkanı Sibel Koca ile kooperatif hakkında keyifli bir sohbet gerçekleştirdik. Koca, Turuncu Kadın Kooperatifi’nin bazı istisnalar dışında hiçbir destek almadan tüm zorluklara rağmen yaklaşık iki yıldır ayakta durduğunu söylüyor. Kendisini kadın dayanışmasına adadığını belirten Koca, kooperatifte kadın girişimciler için yola çıktıklarını ve ekonomik özgürlüğün kadında yaratacağı gücü göstermeyi amaçladıklarını vurguluyor. Şu an şehrin önemli bir merkezlerinden olan Odunpazarı bölgesindesiniz, belediyenin kooperatife herhangi bir desteği oluyor mu? Odunpazarı Belediyesi ile görüştüm projelerimden bahsettim. Mekân talebinde bulundum. Açmak istediğim atölyelerden söz ettim. Ziyaret etmediler, beni yok saydılar. Odunpazarı Belediye Başkanı Kazım Kurt, bu kooperatiften haberi olmadığını söyledi. 2 yıl önce bir kooperatif kurulmuş burada, bilinmemesi anlaşılır değil. Bizim gibi kooperatiflerin yerel yönetimlerle iç içe olması gerekiyor oysa! Ama yaşadıklarımıza bakınca dayanışmanın içi boşaltılmış, ne yazık ki! Biz kendi belediyelerimizle iletişim kuramazken, Fındıklı Belediye Başkanı Ercüment Şahin Çervatoğlu bizden ürün talep etti, biz onlara ürün gönderiyoruz. Burada ise daha önce Büyükşehir Belediyesi’ne bir süre ürün verdik ama maliyetler yüzünden kazanç elde edemedik. Maalesef burada kadın emeğinin değersizleştiğini hissediyoruz. Örneğin; Odunpazarı Belediyesi kooperatifimiz için bir yer verseydi kiraya vereceğimiz ücreti bir kadının hayata tutunması için harcardık. Bu kentte ihtiyacı olan yüzlerce kadın var bizimle çalışmak istiyor, evlerine katkı sağlamak istiyorlar ama maalesef biz bu duruma cevap veremiyoruz. Son bir şey daha söylemek istiyorum biz gıda üretiyoruz aylarca bir çöp konteynırı istedik, onu dahi vermediler. Bu benim kişisel bir isteğim değildi, benim gibi esnaf arkadaşlarımın da kullanması, çevrenin temiz tutulması içindi. Kadınlar yoksulluk durumunu daha çok hissediyor, bu konuda ne düşünüyorsunuz? Bildiğiniz gibi ekonomik kriz çok arttı biz gıda üretiyoruz. Undan, şekere kadar her şeyin fiyatı korkunç bir şekilde arttı. Biz de ekonomik krize rağmen ayakta kalmanın zorlukları içinde olan kadınlarız. Kooperatif olduğunuz için bu artışları ürüne yansıtamıyoruz. Yansıtsak da utanarak yansıtıyorsunuz. Hiç istememe rağmen eşimin büyük desteğini görüyorum. Sağ olsun eşim her an maddi manevi yanımda. Zaman zaman yükü yüklenen biri. Ama ne yazık ki bu ülkenin koşullarında yaşamak ayakta kalmak çok zor. Kadın kooperatifleri birçok yerde var, çoğunlukla belediye destekli. Ama biz kimseden destek görmeden çalışıyoruz. O kooperatiflerde kadınlar kendini özne hissetmiyor ve yürümüyor. Ama biz bu işin öznesiyiz. Dolayısıyla inadımız buradan geliyor. Biz ayakları üzerinde duran kimsenin desteği olmayan kadınlarız. Biz tek başınayız. Zaman içinde rüştümüzü ispat ettik, kendimize olan güvenimiz arttı. Ülke olarak yaşadığımız bu sıkıntılı süreçte de kadınlar için hayal ettiklerinizi gerçekleştirebilecek misiniz? Buna olan inancımın inadını sonuna kadar sürdüreceğim. Çünkü bu umutla çıktım yola. Bu umudumu da hep taşıyorum. Hayata geçirmek istediğim o kadar çok projem var ki… Biz hiçbir yerden destek almadan kadınların birlikteliğinin verdiği güçle ve inatla bu projeler için çalışıyoruz. Uzun bir yolculuğun sonunda bugün bu noktaya geldik. Üretiyoruz. Bize kimse destek olmadı. Kimse bir el vermedi. Bize güç verenler olsaydı, burayı kadın kültür merkezi yapardık, dönüşebilirdik. Kültür merkezi derken; içinde değişik atölyelerin olduğu bir ortam yaratabilirdik! Ancak şu an yerimiz yeterli değil, yeterli olsaydı; üretimin, eğitimin her şeyin olduğu seramik, cam, elişi, toplumsal cinsiyet atölyeleri, kadın eğitim atölyeleri olan, merkeze dönüştürme hayalimi gerçekleştirebilirdim. Peki bu şartlar da kooperatifi nasıl idare ediyorsunuz? Zaman zaman kendi cebimden harcıyorum. Kendi kartımla alışveriş yapıyorum. Çünkü kasada her zaman para olmuyor. Bu kentte ben de yaşıyorum. Bu kente ben de emek veriyorum. Bu kente hiçbir katkısı olmayanlar daha çok korunuyor. Buna tanık olduğumda çok üzülüyorum. Ben burada ayakta kalmaya çalışıyorum; ilkelerimle-duruşumla. Birçok kadına dokunuyorum. Ama bizim gibi kadınlara haksızlık yapılıyor. Bu hayatta en iyi yaptığımız şey direnmek, tüm haksızlıkların karşısında direndik, direneceğiz. Son olarak Eskişehir’deki kadınlardan neler bekliyorsunuz? Üretimin bir parçası olsunlar. Ben bir geleneği yürütüyorum. Annelerimizden öğrendiklerimi yapıyorum. O tat, o lezzet ile organik besinlerin tüketilmesini sağlıyorum. Üstelik geleneksel tatlarla buluşturuyorum konuklarımızı. Hazır gıda tüketiminden biraz uzaklaşabilirsek, daha sağlıklı oluruz. Bir de üreten kadınlara hiçbir yönetim arkasını dönmesin, kadın emeğinin değerlendirildiği ve kadınların üretime katılarak ekonomik kazanç sağlayabildikleri kooperatiflerin yerel yönetimlerce daha çok desteklenmesini bekliyoruz. Son olarak diyebilirim ki; Eskişehirliler, tüm özledikleri tatları Turuncu Kadın Kooperatifi’nde bulacaklar, bekliyoruz… Adres: Akarbaşı mah.Hacı Hafız sok. No;17 odunpazarı İNSTİGRAM @turuncukadınkooperatifi