Değerli dostlar bahsetmiştim Eskişehir’in sokaklarını, caddelerini, mahallelerini yürüyerek gezmek benim için gerçekten çok ama çok keyif aldığım bir hareket.
Bunu yaparken alışkanlık olan bazı ziyaretlerim de kendiliğinden oluşmakta.
Şair Fuzuli Caddesi taraflarına gittiğimde mutlaka ama mutlaka uğramadan geçmediğim bir yer var.
Üye sayısının artmamasını yürekten temenni ettiğim, kapısından adım attığım anda boğazımın düğümlendiği…
Ancak içeri girip havasını teneffüs edip bir aile ortamını hissettiğim yuvama geldim dediğim yer Eskişehir harp malulü gaziler şehit dul ve yetimleri derneği.
Geçmiş yönetimlerinde olmuş çok kıymetli şahsiyetleri değerli büyüklerimi saygı, minnet ile selamlıyorum.
Mevcut dernek yönetimi işini o kadar güzel ve itinayla yapıyor ki.
Gerek saha faaliyetleri gerek toplu etkinlikleri gerekse sosyal dijital mecrada milletimize uğrunda can veren uzuv veren evlatlarını unutturmuyor.
Yüreği yaralı ana, baba, eş ve çocuklara el uzatıp siz bize emanetsiniz duygusunu veriyor.
O kadar birbirine bağlı bir durumdalar ki nasıl söyleyeyim nasıl anlatayım inanın kelime bulamıyorum.
Kendilerine yaptıkları çalışmalarda kolaylıklar diliyorum.
Yazının devamında bahsedeceğim olumsuzluk sebebiyle derneğimiz önceki yazılarımızın birinede konu olmuştu.
Geçtiğimiz günlerde sosyal medyada dernek tarafından yapılan bir paylaşım gerçekten yüreğimi dağladı.
Görev gazisi ve tekerlekli sandalye kullanma mecburiyetinde olan bir gazi kardeşimiz derneğe üye olmak için geliyor.
Ancak Şair Fuzuli caddesi üzerinde mülkiyeti derneğe ait eski binada asansör olmadığından gazimiz üyesi olacağı dernek binasına çıkamıyor.
Bunun üzerine dernek başkanımız gazimize üye formlarını cadde üzerine indiriyor ve sokakta imzasını alıyor.
Bu gerçekten yürek yaralayan yada üzerinde düşünülüp konuşulması gereken bir durum.
Bu uğramam da konuyu dernek başkanımıza sorduğumda ise;
Bu olumsuzluğun sıklıkla yaşandığını gazilerimiz ve ileri yaş ya da engelli olan şehit yakınlarımızın maalesef üyesi oldukları dernek binasına ulaşmalarının mümkün olmadığını söyledi.
Devamında verdiği bilgiler şöyle.
Mevcut bina kentsel dönüşüme verilecek.
Süreçte yenileme yapılacağından talep yönünde asansörlü ve ihtiyaca uygun bir yapıya sahip olacaklarını belirtti.
Sonra daha öncede beyan ettiğinden bahisle.
Eskişehir’de ulaşmadığımız kurum kalmadı bize yaklaşık 1,5-2 yıl düz ayak ya da engeli olan üyelerimizin rahatlıkla ulaşabilecekleri geçici bir yer taleplerimizin hiç biri olumlu dönmedi dedi.
Kendimizin tespit ettiği bazı yerleri sorumlu kurumlar ya bir projede kullanacağız ya da bir yere tahsisli diye cevaplar aldık.
Şu anda elimiz kolumuz öyle bağlı beklemekteyiz dedi.
Ben buradan ilgili tüm kurum ve yetkililere sesleniyorum.
Eskişehir Harp malulü gaziler şehit dul ve yetimleri derneğine karşı bu duyarsızlık yakışmıyor beyler, ağalar…
Beraberinde bir ekleme daha yapmak istiyorum.
Eskişehirimizin vatan uğrunda şehadete eren evlatlarıyla ilgili 2008 yılına kadar olan süreçte sıralı bir çalışma yapılarak Şehitler Albümü basılı duruma getirilmişti.
Güzel, hafıza ve kaynak olması açısından yerinde ve olumlu bir çalışmaydı.
Sonrasında bu anlamda herhangi bir ilerleme olmadı.
Yani hafıza 2008 yılında kaldı.
Şahsım ve arkadaşlarımın derlemesiyle devam eden süreçte son şehidimize kadar güncellenmiş bilgi ve belgelendirmeyle biz kayıtlarımızı tuttuk.
Yani Eskişehir’in şehit evlatlarıyla ilgili basılı duruma getirilmesi için bir kurumumuz çalışma yapmak isterse tüm imkan ve elimizdeki görsel ve bilgiyle destekleriz.
Temennim konulara hassasiyet gösterilmesi ve bir daha hatırlatmaya gerek kalmamasıdır.
Karatoprağın bağrına sıradağlar gibi dizilen vatan millet evlatlarını fatihayla yad ederken gazilerimize minnet ifade ederek rahmete erenleride duayla anıyorum.
Eskişehir deyiniz ve burada kalın.
