Bir varmış, bir yokmuş…
Bir zamanlar şu koskoca dünyada insanoğlu denilen canlılar yaşarmış.
İnsan olduğundan şüphe eder mi bir insan?
Zaman zaman ediyor işte.
Etrafında yaşanan onca adaletsizlikten, onca zulümden, onca acıdan sonra kendi insanlığından bile şüphe ediyor insan.
Oturup düşünüyor, biz nerede hata yapıyoruz diye...
Ocak ayında İstanbul’da, Sultan Ahmet’te yüz metre ilerimizde patlayan bomba, sonra yine birkaç saat farkla kurtulmuş olduğumuz Brüksel havalimanı patlamaları...
Üçüncü dünya savaşını resmen yaşıyoruz.
Savaş var olmasına var ama kimin kiminle ne için savaştığı pek açıkça görülmüyor.
Bir yanda din savaşları, diğer yanda ise ekonomik, siyasi çıkar kavgaları...
Din savaşlarında ise kimin hangi dini savunduğu da belli değil.
Ne Yahudi tam Yahudi, ne Hristiyan tam Hristiyan, ne de Müslüman tam Müslüman.
Ayrıca insanlar kendi kendilerine de savaş halindeler.
İnsan öldürmek hangi dinde var ki?
Gruplaşmalar, ötekileştirmeler, ayrımcılıklar,...
Radikalizm mi? Bana göre aslında asıl sorun bu da değil.
Terör var, ihanet var, zulüm var, kan var!
Yani asıl sorun ne siyasi, ne de dinî.
Asıl sorun, yüreklerin kapkara kararmış olması.
İnsanlığın tükeniyor olması.
Nefislerin iyice azmış ve kudurmuş olması.
Terör mu?
Terörü uzaklarda aramaya da hiç gerek yok!
Terör içimize yerleşmiş.
Açlıktan ekmek çalarken yakalanan Suriyeli çocuğun yediği dayaktır terör.
Suçu ne olursa olsun, insan olan bir insan bir çocuğa nasıl kıyabilir ki?
Aç bir çocuğa, bir sokak hayvanına, yaşlı bir insana, kısacası bir canlıya...
Yarına sağ ya da sağlıklı çıkmaya kimin garantisi olabilir ki?
İnsan olduğundan utanır mi bir insan?
Utanıyor işte...
Evdeki kedilerin masumiyetini ve samimiyetini görünce onlardan da utanıyor...
Hz. Mevlana’nın Mesnevi adlı eserindeki su satırları görünce durumu daha iyi anlıyor insan :
“İnsanların bir kısmı da vardır ki; içlerinde daimi olarak savaş vardır, nefisleri ile akılları çarpışır durur. Bu insanlar, bir bedende yarı insan, yarı hayvan olarak ömür sürerler.”
Oysa insan olunmadan hiç bir şey olunmaz!
İnsanların en hayırlıları da başka insanlara faydalı olanlardır.
Dini, dili, ırkı, rengi, cinsiyeti ne olursa olsun önce insan olmalı insan!
Unutmayalım; Müslüman olmak için de önce insan olmak gerekiyor!