Sonbahar; hüzün mevsimi...
      Yazılmış şiirleri anlama ve onların içindeki sırların anlamına erme zamanıdır. Sonbahar, trenlerle yolculuk ederken, pencereden akıp giden ağaçlara bakıp zamanın ne kadar hızlı geçtiğini anlamanın tadıdır…
      Yalnız ve ıssız yüreğimle gezerken sonbahara rastladım, onu görmeden sevdim. Yalnız ve ıssız kalbimi sevgiyle doldurdu.  Sonbahar, sen, sevginin adresisin...
      Sonbahar renkli yaz düşlerinin, açık pencereden içeri sızan seslerin, vıcık vıcık müziklerin, bahçede oynayan çocuk seslerinin yavaş yavaş tükenmesi ve yerlerini huzurlu bir sessizliğe, hüzünlü bir iç dengesizliğe terk etmesi mevsimidir.  
      Hüzün mevsimi… Doğanın uyumak istemeyen bir çocuk gibi çırpındığı dönem. Çınar ağaçlarının vedası…
      Hüzün... Olmayacak kadar gençsin… 
      Sonbahar, geri gelen geceler, geceler boyu sessizlikler, naif müzikler, ölümü düşünmeler, aşkı özlemeler demektir. Sonbahar, şehrin gri duvarlarının ardında yeni sözcükler keşfetmek için yelken direği kırılmış eski tanıdık bir kadırga ile sefere çıkılan bir yolculuğu

    Ayva çiçek açmadan önce. n değişmez hikâyesidir.

    Yuvanı ne yapacaksın? 
    " Sonbahar geliyor serçe

    Meyvelerin içi geçecek

    Rüzgâr başka çeşit esecek

    Yağmurlarla ıslanacaksın.

    Hâlbuki ne kadar sıcaksın"
    Cahit Külebi, Sonbahar'ı böyle anlatıyor...
    Göçmen kuşlar, öndekinin kanat seslerinin rüzgârında güneye yönelmişken, eve giren kestane kokusudur. 
    Her kuşun kanadında, her akşam rüzgârında aranan, özlenen, beklenen bir hayal tortusudur.
    "Adım Sonbahar"da Atilla İlhan, bakın Sonbahar'ı nasıl betimliyor…
    "nasıl iş bu

    her yanına çiçek yağmış

    erik ağacının

    ışık içinde yüzüyor

    neresinden baksan

    gözlerin kamaşır
    oysa ben akşam olmuşum

    yapraklarım dökülüyor

    usul usul

    adım sonbahar"
    Sonbahar; şiir, öykülere konu olmuş... Sevdalara yerleşmiş... En güzel fotoğraflar çekilmiş sonbaharda...
    Her düşen yaprakta, bir yürek vardır…
    Yürüdüğümde, dökülmüş sarı yaprakların çıkardığı sesler eşlik eder bana...
     Semra Karabağ'ın şiirinde, sarı yapraklar şöyle anlatılıyor;
     "Nemliydi,

     Ağlıyordum.

     Islaktı,

     Üşüyordum.

     Seni düşünüyordum,

     Isınıyordum.

     ...

     Yerde yatan sarı yapraklara sor

     Biliyorlar,

     Bildikçe soluyorlar.

     ...

     Sarıydı, sonbahardı.

     Avuçlarımda kuruyan,

     En son bahardı."
     Sonbahar şarkılarda yer almış...
     Aysel Gürel'in yazdığı ve Sezen Aksu'nun söylediği şarkıdaki gibi…
     "Ellerim soğuk şimdi üşüyor dudaklarım

     Göğsüne düştü başım o çiçekten yılların

     Ey sonbahar"
     Ya Levent Yüksel'in şarkısı...

     "yüreğimde hüzün var

     çıplak ağaçlar gibi işim zor

     sen de gidersen eğer

     geçmek bilmez günler

     yaşam soğuğa hazır

     işte sonbahar

     ...

     içimde sonbahar

     çevremde sonbahar

     hep birlik olmuşlar
     sanki bizi ayırıyorlar"
        Her düşen yaprakta, bir yürek vardır...


                                        ŞABAN BAĞCI