Geç kaldın çok geç. Beni bulmakta geç. Ben başka hayatlar yaşadım sana dair. Başka bedenler sevdim, senden yana. Gözlerini aradım tüm dünyada. Buldum ama ne çare. Geç kaldın sevdiğim geç. Gelmekte... Çok geç.
Ayrılıklar büyüttü beni parça parça… Her gelişin bir gidiş olduğunu öğrenerek büyüdüm. Bütün olmanın aslında bir parçalanma olduğunu öğrendim artık. Ne aşk kaldı geriye, ne sevgi. Yalnızlıklardan geçerek büyüttüm ben kendimi. Geç kaldın, geç sevdiğim.
Ağlayacak ne göz kaldı nede akıtacak gözyaşı. Çokmuş gibi görünen insan kalabalıklarının aldanış olduğunu biliyorum artık ne yazık. Umutlar besleyemem hayattan yana. Yaşamanın bir masal olduğunu çoktan öğrendim.
En hızlı gelenin o hızla geçip gittiğini biliyorum. En çok sevenin en büyük düşman olduğunu bildiğim gibi. Çok sevdiğimin öldüresiye üzdüğünü öğrendim artık. Sende beni öldürme diye gidiyorum.
Başka şarkılar dinledim aşka dair. Sen değildin kulağıma fısıldayan aşk namelerini. Romanlar okudum sevdadan yana, başka başka. O kahramanlardan hiç biri sen olmadın asla. Başka kollarda avuttum sevdalarımı. Kolların ulaşamadı bana. Başka türlü baksın istedim sevdiklerim. Bir sen baktın bana benim gibi. Ama geç kaldın işte sende yetişemedin sevdiğim.
Umut dolu yüreğimin parçalanıp kırıldığı çok oldu. Tek tek elime alıp toplamaya çalıştım geleceksin diye. Her toplamamda fırtınalar savurdu yerlere. Vazgeçtim toplamaktan kırıkları gelmiyordun nasılsa. Çok zaman geçti üstünden parçalar tuzla buz oldu. Kalbim buz tuttu ne yapsam nafile. Geç kaldın sevdiğim çok geç. Ruhumu gömeli bir asır oldu.
NURAY HAROZ BOLAK
