Avrupa da insanlara insan değeri veriyorlar çok doğru. Bizim insanlarımıza neden değer vermeyelim. Elbette en çok da bizim insanımıza insanca değer vermek gerekiyor.

İnsanca yaşaması için emeğin hakkını vermek gibi. Kadın erkek eşitliğini sağlamak gibi, çocukların haklarını savunmak gibi... Dahası acımıza saygı duymak gibi.

Hangi mantık işçiler yıllardır emek çektiği hayaller kurduğu işleri ellerinden alınacak haklarını aramak için seslerini duyurmak için istisna hariç yayın organların da konuşamaz.  Ancak sokakları var orada haklarını arayacak ama ona da hemen gözaltına alınıp susturmak  hangi akla yatıyor bu, anlayamıyorum ..

Yıllarca susma sustukça sıra sana gelecek denildi. Herkes şuan da zor durumda sesini çıkarırsan suçlu olursun sus deniliyor.

Ama açlık, yokluk  içinde ne kadar dayanabilir bu insanlar nasıl anlatacaklar dertlerini diyen var mı..?

 BU ŞIMARIKLIK NEDEN?

Esas günlerdir yazmak istediğim konu şu yaya hakları konusu. Ne güzel örnek Avrupa’dan alınıyor. Yaya ayağını yola atar atmaz duracaksın deniliyor. Âmâ yayalar eğitilmemiş.Ülkemizin malum durumundan geri kalmış ülke vatandaşları bizden de beter.  Benim anladığım şu ışıklarda yayaya ışık yanınca yaya harekete geçer. Işık olan yerde arabanın önüne atlamaz. Bize yaya hakkı verildi dur denilmez.Maalesef yayalar ışık olan yerde de öncelik kendininmiş gibi davranıp sanki araç sürücüleri düşmanmış gibi davranıp geçiyorlar.

Işık olmayan yerlerde araçlar bir kişi de olsak durup yol veriyor. Araçlar uyum sağladı. Tabii istisna vardır. Ama bu güne kadar bir yaya olarak kişisel gözlemim bu.

 Bir hak verince insanlara karşı taraf düşmanmı olacak. Neden herkesin haklarını aynı tutmuyoruz. Anlaşılır gibi değil.

 Biz insana insan değeri veren bir milletiz derken bizi bize bırakmadılar sürekli ötekileştirip duruyorlar. Eskiden bu tür yanlışları dile getirdiğinde dikkate alınıp hemen ardından iyileşme görürdük.Biz daha da her şey güzel olacak daha ileriye bakarken Eski insani davranışları özledik. Biz biriz beraberiz birimizin canı yanarsa hepimiz o acıyı hissederdik ne oldu bize böyle… Kim ne yaparsa yapsın bizim bize ihtiyacımız var. Vaz geçmeyelim insan olmaktan. Komşumuzun bir yakını öldüğünde bizler oluruz. Bize öteki muamelesi yapanlar olmaz. KARDEŞLERİMİZ AÇSA BİZ TOK DURAMAYIZ. BU ÖĞRETİMİZİ UNUTTURDULAR. UNUTMAYIN UNUTTURANLAR UNUTUYOR BİZİ KARDEŞLERİM.