Heryerde ağlayan anaların bayramı olurmu ki bizim bayramımız olsun...
 
Ne çok öldürdünüz. Ne çok ağlattınız anaları.. Anavatanı..
Şöyle bir yüzleşsek kendimizle. Herşey yolun da gidiyor derken ne oldu birden . Her yer acı kan feryatla doldu...
Ne çok kin biriktirmişsiniz... ne çok yalan ve riyakarlıkla  dost görünmüşsünüz. Allah bilinci sevgisi olanlar zalim olmaz diye içimize sindirmiştik hep inanları.. Meğer Allahı samimi seven  bizmişiz. Çünkü ne ekmeğimize haram kattık ne kimseyi kandırdık. Tek istediğimiz. Herkes huzur için de istediği gibi yaşasın. Bizlerde alın terimizi emeğimizi helal yollarla kazanalım...
Bize öğretilenler buydu.
Tüm direnişimiz herkesin adına haksızlıklar olmasın haklar yenilmesin diye idi.
İster inanan ister se inanmayan olsun biz hep elele olalım .birlik beraberlik içinde sevgi ve saygıyla emeğimizle yaşayalım  istedik ...Bunu bilmeyen unutan inkar eden varmı?
 Bizler birbirimizi sevdik...Kimsenin burnu kanamasın biz kardeşiz dedik. Ne oldu bir yıldır ölümler  daha çok  arttı.. Kim çekemedi bu dostluğu kardeşliği  kimse sorabiliyormu kendine...
Zengin hep zengin ,Fakir hepfakir. Neyimiz arttı. Bunca çalışıp emeğimize rağmen. Kim ay sonunu rahat için de getiriyor. Kim yarınlardan korkusuz yaşıyor.. Sorduk kendimize...
Bugün Kadir gecesi  bu günlerin özel günler olduğunu biliyoruz. Ve bu gece herkes kendisiyle yüzleşip kendilerini öncelikle affedip daha sonra af dilemeliyiz. Bunca haksızlık için de dayanamaz oluşumuz için güç dilemeliyiz.
Bayram kime bayram ... heryerde ağlayan anaların bayramı olurmu ki bizim bayramımız olsun...