Karşı dağlar, yıldızlar, Çin

Güney kutbu, bambaşka yollardasın

Ne kadar uzaklık birimi

Ve ne kadar uzaklık varsa hepsinin tam ortasındasın

Gidiyorsun, gittikçe alıyorsun her şeyimi

Şiirlerim yavaştan ölmeye başladı

Yoksun çünkü göremiyorum seni

Yani tamamen toprak tenine sarıldı

Gülüm şehirlere kaybettikleri mutluluğu ver

Geri dönerek

Geçmişi bırakalım şimdi bir kenara

Sadece gel, gülerek

Ölüm nasıl söylesene

Hasta bir adamın öğrenmeye hakkı yok mu?

Söylesene nasıl, nasıl orası mutlu musun?

Beklemek zor, zor olan bu...

Bu şehre mutluluk uğramıyor sen yokken

Gitme her yer karanlık

Ölüm deyip seni alanlara son sözüm

Mutluluk ellerimle saçlarına dokunmak

Ve gülüm özlemekten çürüyen bu adama umut ol 

Topraktan çıkarak