Karapınar Mahallesi benim için önemli bir yer. Evlendiğimde ilk tuttuğum ev buradaydı. 1987 yıllarında bahçeli evin bodrum katıydı. Rahmetli zabıta Nihat abinin eviydi. Saat başı 1 no lu belediye otobüsü ile gidip gelirdik.
5 yıl orada oturdum, tabi çevreyi de gezme olanağı bulmuştum.
Yıllar sonra yine oraya gittim. Kirada oturduğum ev hala duruyordu. Sessiz sakin bir yer. Odunpazarı Mezarlığına da yakın, Karapınar piknik alanın dibinde evimiz.
Odunpazarı Belediye Başkanı Burhan Sakallı, Karapınar Vadisi Projesi’ni ilk açıkladığında ve projeyi önümüze koyduğumuzda heyecanlandırmıştı.
Proje anlamında güzeldi ama diğer tarafta da evleri istimlak edilecek vatandaşların konumu bizi daha çok ilgilendiriyordu.
Neyse uzun görüşmeler sonrasında vatandaşın lehine dönüşmesi üzerine bu proje başladı.
Dün 1. Etap konutlara gittik. 7 katlı binalar vardı. İçlerine girdik.
Karapınar Vadisi’nde oturacak vatandaşlar Eskişehir’e hep tepeden bakacaklar.
Hangi dairede oturursa otursun tepeden bakma olanağı elde edecekler.
Başka bir yönden bakarsan karşında minik bir orman ve gözlerini ileriye baktığında da Bursa yolunu görebiliyorsun.
Doğrusu kıskandım. Böyle bir yerde evim olsun isterdim.
1.Etap konutların biran önce bitirilip vatandaşlar evlerine taşınsınlar.
Emeği geçenlere teşekkür ediyorum. Burada ev sahibi olan yurttaşlarımıza da hayırlı olsun, güle güle otursunlar.
