Büyüdüm Aceleci gidişlerin ardından…
Yılda en az 3-yada 4 kere buluşurduk. Heyecanla o günlerin gelmesini beklerdim. O gün geldiğinde öncelikle Annemin babamın yanına koşarak gider daha kapı açılır açılmaz ağlamaya başlardım hem Sarılır hem hıçkıra, hıçkıra ağlardım. Ben ağlarken onlar zaten hazırdı ağlamaya hep birlikte hem güler hem de ağlardık. Babam gözyaşları içinde ya bizde bir terslik var sevinmememiz gerekirken ağlamak nerden çıktı der o hiç yaşlanmayan siyah bıyıklarını silerek sanki o ağlamıyormuş gibi ortamı değiştirmeye çalışırdı.
Uykusuz, yorgun da olsak, sabahın erkenin de kahvaltı yapmak ve babamın durup, durup öptüğü, şakalar yaptığı saatler ve o doyumsuz sohbet başlar. Yorgunluk ,uykusuzluk yok olurdu. Annem bize hazırladığı yiyeceklerin sonu gelince Kadir artık biraz kalk ben de kuzumu koklayım derdi. Babamda bozularak kalkar aman gel geç kaldın derdi. Ama annemle koklaşırken de rahat durmaz gelir sataşır aman aman sanki yeni doğmuş bebek gibi kokla kokla derdi. Yine o arada karagözlüm der sarılır öperdi. O gün hep böyle geçerdi. Öğlene doğru neyi daha çok özlediğimi sorar ona göre alışverişe giderdi. Daha sonra Güzel gözlüm gelirdi büyük heyecanla doya doya sarılırdık. Öğlen ve akşam yemeklerini kalabalık bir aile ile yerdik. Akşam yemeğinden sonra Annemin gözlerine bakardık Annemde her zamanki gibi hemen bu gün mü derdi. Bizde sabah kahvaltıdan sonra geliriz derdik. Güzel gözlüm Annem durumu biliyorsun. Babam ne yatar nede fırsat verir derdi. Haklısın kuzum ne yapayım bu adamı da böyle idare edeceksiniz derdi. Babam hep kendisinin olduğu ortamda olalım nereye gitsek beraber gidelim isterdi.. Ama bir sorun vardı onu kesinlikle kabul etmez hatta kabul etmemek de yetmez tehdit ederdi hepimizi.. Bizde ona hiç ses çıkarmaz ama kaçmak için fırsat kollardık.
Aslında neden kaçtığımız bilse de ,onun inancına ters bir durum olduğu için o konuda baskısını hiç eksik etmezdi.. Biz akşam Güzel gözlümle çıkardık doğru onların evine gider Çilingir Soframızı kurar tüm yorgunluklar biter başlardık doyumsuz muhabbetlerimize. bugünleri iple çekerdik çünkü.. Geç saatlere kadar içer özlediklerimizi anardık.
Sayılı günler çok çabuk geçer ayrılma günü gelince aynı gözyaşları ile ayrılırdık. Biz emekli olunca artık özlem bitecek hepsine kavuşacağız derdik .. Eşim emekli oldu..Ama çocuklar okuyor diye gidemedik tam gidelim derken O kokusuna doyamadığım annem çok acelesi varmış aniden rahatsızlandı ve gitti. Yıkıldık hep birlikte .. En çok da güzel gözlüm yıkılmış hepimizi teselli ederken bir yıl sonra annemin ardından koşarcasına gitmek o güzel gözleriyle bize veda etti. yanan yüreğimin özlemlerle hasretle buluşma gününü beklemeden giden,Dostum… Güzel gözlümü. Kaybetmenin beni dünyaya küstüreceğini bile bile gitmek acısını yaşattı. Küsmüştüm artık.. Anlamsız bir dünya ve değersizleşen bir yaşamı ,yaşamaya koyuldum. Artık özlemiyorum kimseyi büyüdüm.
Aceleci gidişlerin ardından…
